‘Dat kan mijn zoontje van drie ook.’ Abner Preis (1975, afkomstig uit Philadelphia, woont nu in Rotterdam) blaast dit aloude oordeel nieuw leven in. Preis noemt zichzelf een storyteller. De verhalen die hij vertelt, doorgaans middels video’s of geïllustreerd met reeksen hanenpoterige tekeningen, zijn bijna overdreven eenvoudig, met simpele karakters en heel belangrijk: ze lopen altijd goed af. Zo liep hij op de opening van de afgelopen Art Amsterdam nog verkleed als clown rond, met een echt biggetje op de arm, op zoek naar de ouders van deze Pete the Pig. En er is bijvoorbeeld het verhaal van Hiding Hidi, ‘een meisje dat niet verlegen is of bang, maar graag dingen bekijkt van buitenaf’.
recensies
SCAPE Biennial of Art in Public Space 2008
Het is zeker niet de nieuwste biënnale die ter promotie van een stad uit de grond is gestampt. SCAPE Biennial of Art in Public Space in Christchurch, Nieuw-Zeeland, bestaat sinds 2000 en onderscheidt zich van andere biënnales door de focus op kunst in de openbare ruimte. Oprichter en directeur Deborah McCormick stelde zich destijds tot doel haar mede-stadsbewoners wat ruimdenkender te krijgen en bekend te maken met hedendaagse kunst. De biënnale van 2008 hoopt bovendien de weg te wijzen naar een betere, meer leefbare invulling van de publieke ruimte in de stad. Behoorlijk hoge verwachtingen, voor een tentoonstelling.
Read more
Kunst zonder kunstenaar – Anonieme kunst in Nest
Nest, de eerste officiële culturele broedplaats van Den Haag, maakte vorig jaar indruk met ‘Essentially Absent’, een tentoonstelling met afwezigheid, of, specifieker, de afwezigheid van het onderwerp binnen hedendaagse fotografie als thema. Afgelopen november opende ‘I’m not here’, een groepsexpositie waarin juist de afwezigheid van de kunstenaar, althans diens naam, centraal staat. Alle deelnemers, waaronder volgens Nest ‘internationaal doorgebroken kunstenaars, nationale grootheden, Haagse helden en jonge talenten’, tonen hun werk onder pseudoniem. Zelfs de kunstenaars weten niet wie hun mede-exposanten zijn. De naambordjes in de expositieruimte noemen slechts raadselachtige personen als Bernard Prins, Andy S. en Pablo Chocrón. Ook speuren op Google levert weinig hints op over de ware identiteit van de maker. Read more
Francis Alÿs in München
Wie Sammlung Goetz binnenstapt, stoot meteen op het eerste van de negen tv-schermen van de video-installatie Choques (2005-2006), die verspreid over het gebouw staat opgesteld en als een rode draad door de expositie loopt. We zien een eenvoudige gebeurtenis: een man wandelt over straat en struikelt over een hond die onverwacht uit een steeg opduikt. De hond blaft kort en vervolgt zijn pad, evenals de man, die licht verward zijn kleren afklopt. Dan verschijnt er een figuur diemet zijn armen een clapper nabootst en zo het einde van de scène markeert. De negen schermen tonen deze zelfde gebeurtenis telkens vanuit een ander perspectief, dat van omstanders of betrokkenen, en uiteindelijk zelfs dat van de hond.
Jan Bokma @ GEM
Als er een term bestaat als purkunst, kunst gemaakt met het lichtgele polyurethaanschuim, dan behoort Jan Bokma (1980) er tot de absolute top van. Bokma beeldhouwt het schuim, ook zo geliefd onder bouwvakkers, tot grote blokken, balletjes, en zelfs tot ingenieuze wandsculpturen. Hij houdt van pur omdat het zo snel en makkelijk te bewerken is, omdat er veel mee mogelijk is door het op verschillende manieren te behandelen en omdat het niet zo pretentieus is als, zeg, een blok marmer. Read more
Harold de Bree in Galerie West
Het Haagse publiek heeft wellicht zonder het direct te beseffen al meermaals kennis gemaakt met het werk van Harold de Bree. Komt het beeld van een enorme onderzeeer in de vijver van het Gemeentemuseum u bekend voor? Een tijdelijke sauna op het Spuiplein? Of misschien een entree naar een niet bestaande ondergrondse ruimte, verrezen tijdens Den Haag Sculptuur 2007? Nieuw werk, wederom afgestemd op de ruimtelijke context, is nu te zien in Galerie West. Read more
1646 heropend – Bas de Boer
Alsof het bedoeld is om onze voorjaarsvreugde te vergroten. Her en der verschenen er de afgelopen jaren al nieuwe of vernieuwde ruimtes voor hedendaagse kunst in de stad; een bloei die laat zien hoe veel hier mogelijk is. Maar nu zorgt de heropening van kunstenaarsinitiatief 1646 voor nog een frisse bries in de Haagse kunstwereld. Het afgelopen jaar hield het pand zijn deuren gesloten voor een grondige renovatie. Nu is er in het gebouw, dat stamt uit 1646, meer mogelijk dan ooit. Het heeft een uitnodigende glazen gevel gekregen, de expositieruimte is meer dan twee keer zo groot geworden en er zijn atelierruimtes op de bovenverdiepingen. Het resultaat van de verbouwing neigt naar de klassieke, neutrale white cube. Dit wordt iets doorbroken door het gebruik van onafgewerkt hout en door het royaal toepassen van ramen, die de straat en de kleine plaats achter het pand bij het interieur betrekken. Read more