Levenswerk II – de kunstbemiddelaars
Life’s work – the art mediators, by Margriet Luyten
Texts: Lynne van Rhijn, Mariëtte Haveman, with an introduction by C.W.M. Kemper
Design: Bart Smit ‘s-Hertogenbosch
ISBN/EAN 9789079372188
Dutch / English
perfect bound Japanese
€ 29,50
Published by Pels & Kemper, ’s-Hertogenbosch, December 2017
Available at bookshops or directly from info@margrietluyten.nl
See margrietluyten.nl for more info on the Levenswerk film series
Article to accompany ‘Stretch Release’ at Dürst Britt & Mayhew, 8 april – 27 mei:
http://durstbrittmayhew.com/wp-content/uploads/2017/02/Essay-Lynne-van-Rhijn.pdf
Image: © David Roth, landscape painting (Gaisberg), 2010, photo David Eisl
Interview door Docus van der Made
Hoi Lynne. In 2010 won je de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek in de categorie Recensie. Hoe gaat het nu met je?
Nog altijd werk ik voor het RKD | Nederlands instituut voor kunstgeschiedenis, als conservator moderne en hedendaagse kunst. Voor vrijwel alles wat ik schreef heb ik de weelde aan achtergrondinformatie daar geraadpleegd. Lekker is dat: álles lezen om zo veel mogelijk te weten te komen over een kunstenaar, wat er zoal bij diens werk gedacht is, en dan een artikel proberen te schrijven dat de boel overziet. Misschien suggereer je al schrijvend wel veel meer helderheid dan er in feite is, en volledig in iemands huid kruipen schijnt niet te kunnen, problemen genoeg, maar desondanks proberen zo helder mogelijk een soort kern weer te geven vind ik heel prettig om te doen.
Verreweg de meeste tijd besteed ik nu zoals gezegd in het RKD, opdat er voor andere onderzoekers en schrijvers goed materiaal te vinden is. Met hun artikelen vullen wij onze collectie dan weer aan. Als we niet uitkijken weten we straks álles.
“Ik pretendeer niets”
Een paar jaar geleden stuitte ik toevallig op een kunstenaarsboek uit de jaren zeventig van Hans de Vries, waarin hij alle doodgereden dieren had gedocumenteerd die hij in bijna een jaar tijd aantrof langs de weg tussen zijn woonplaats Beerta, en Winschoten waar hij boodschappen deed. Van elk beestje (kikkers, een muis, een hond, enz.) maakte hij een foto en noteerde hij niet alleen datum en tijd maar ook de precieze locatie en bijvoorbeeld weersomstandigheden. Op de foto’s geen meelijwekkende doffe oogjes en hangende kopjes, of gruwelijker natuurlijk, maar door de afstand tot de camera vaak alleen een vlek langs de weg. En dan die laconieke, handgeschreven titel: ‘t Dooie Beestenboek (1974). Hoe kon het dat ik van deze kunstenaar nog nooit gehoord had?
Agora Studio was zo niet het eerste, dan toch zeker een van de meest oorspronkelijke kunstenaarsinitiatieven van Nederland. Misschien door de zelfverkozen alternatieve positie heeft Agora met name buiten standplaats Maastricht nog niet de bekendheid die het toekomt. Hopelijk brengt de schenking aan het RKD van het levendige en veelzijdige archief hier verandering in. In dit artikel een introductie op Agora in afwachting van verdere ontsluiting van het archief, dat al door de Jan van Eyck Academie geïnventariseerd werd.
International symposium 100 years from now